Uit eten in Dordt 3

De horeca maakt er vaak een potje van, zo lijkt het. De klanten komen toch wel. We besloten te lunchen bij Dordts Genoegen aan het Scheffersplein, nadat we een rondje Pasar Malam hadden gedaan.


We zaten al een kwartier binnen wegens een erg vol terras, maar kennelijk was niemand van de bediening met de service binnen belast. Na mijn gewuif zei de ober met een tamelijk stuurs gezicht en op onvriendelijke toon dat hij er zo aan kwam. Wat ook inderdaad gebeurde na weer vijf minuten wachten. We bestelden wat te drinken, een tonic en een cappuccino en ik zei snel 'we willen ook wat eten', want hij stond al in de vertrekblokken.

Wim koos de Italiaanse bol Dordts Genoegen en ik de bol tonijnsalade. Meneer noteerde het op een briefje en ging naar andere klanten die ook binnen waren neergestreken.

Op de drankjes zaten we meer dan twintig minuten te wachten. Net toen ik eens bij de bar wilde gaan informeren of de tonic misschien op of dat het koffiezetapparaat kapot was, kwam een meisje de drankjes brengen. Tegelijkertijd arriveerde de ongeduldige ober met onze bollen. Het in een papieren hoesje gestoken bestek werd in het midden van de tafel neergesmeten (in plaats van rechts naast ons neergelegd) en de borden belandden nogal hardhandig op tafel, waardoor er een deel van de bosuitjes afviel. En weg was hij weer, uiteraard zonder een woord van excuus. Niemand vroeg ons, zoals te doen gebruikelijk, of alles naar wens was of dat we nog iets wilden eten of drinken.

De bol 'Dordts Genoegen' was geen succes: het ei was ijskoud en smaakte nergens naar, terwijl Willem toch een makkelijke eter is en het al gauw goed vindt. Met het kartelmes viel niet te snijden, zo bot was het. De tonijnsalade daarentegen was smakelijk en lekker smeuïg. We hebben de ruim 20 euro gepind, zonder fooi. Die zou onverdiend zijn geweest.

Eigenlijk was het een afknapper van je welste, je komt eten voor de gezelligheid en je wilt toch graag ontvangen worden als een gewenste gast. Een rondje Dordts Ongenoegen wat ons betreft.